สวัสดีวันครู ๑๖ มกราคม ๒๔๕๓

เนื่องด้วยวันนี้เป็นวันครูแห่งชาติ ดิฉันจึงขอร่วมรำลึกถึงพระคุณของครูที่ได้สั่งสอนดิฉันมา จนดิฉันสามารถมายืนได้อยู่ทุกวันนี้

ใครคือครู	ครูคือใคร	ในวันนี้
ใช่อยู่ที่	ปริญญา	มหาศาล
ใช่อยู่ที่	เรียกว่า	ครูอาจารย์
ใช่อยู่นาน	สอนนาน	ในโรงเรียน
ครูคือผู้	ชี้นำ	ทางความคิด
ให้รู้ถูก	รู้ผิด	คิดอ่านเขียน
ให้รู้ทุกข์	รู้ยาก	รู้พากเพียร
ให้รู้เปลี่ยน	แปลงสู้	รู้สร้างงาน
ครูคือผู้	ยกระดับ	วิญญาณมนุษย์
ให้สูงสุด	กว่าสัตว์	เดรัจฉาน
ปลุกสำนึก	สั่งสม	อุดมการณ์
มีดวงมาน	เพื่อมวลชน	ใช่ตนเอง
ครูจึงเป็น	นักสร้าง	ผู้ยิ่งใหญ่
สร้างคนจริง	สร้างคนกล้า	สร้างคนเก่ง
สร้างคนให้	ได้เป็นตัว	ของตัวเอง
ขอมอบเพลง	นี้มา	บูชาครู

ผู้ประพันธ์  ฺ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ 




          ครู หมาย ถึง ผู้ที่คอยอบรมสั่งสอน ผู้ถ่ายทอดความรู้ ผู้สร้างสรรค์ภูมิปัญญา และเป็นผู้ขัดเกลาศิษย์ได้เป็นคนดี  คนทุกคนล้วนแต่มีครูด้วยกันทั้งนั้น ครูคนแรกของดิฉันก็คือคุณพ่อ คุณแม่ของดิฉัน ที่ท่านได้สอนให้รู้จักการใช้ชีวิต สอนให้พูด สอนให้เดิน สอนให้เราเป็นคนดี และสอนอะไรต่อมิอะไรหลายอย่างในชีวิตของดิฉัน  ส่วนครูคนที่สองของดิฉันก็คือคุณครูที่โรงเรียนที่เคยพร่ำสอน ประสิทธิ์ประสาท วิชาความรู้ให้กับดิฉัน วันนี้ดิฉันจึงขอระลึกถึงคุณครูที่อยู่ในความทรงจำของดิฉันและ ยังระลึกถึงพวกท่านอยู่เสมอ

เริ่มจากคุณครูคนแรก 20ปีที่แล้ว ครูประจำชั้นอนุบาล โรงเรียนศรีอุลัย จำได้ว่าคุณครูชื่อ คุณครูสมถวิล
คุณครูท่านนี้เป็นคุณครูที่ใจดีมาก สอนให้ดิฉันท่อง ก.ไก่ ข.ไข่ และให้อ่าน สอนให้เขียน สอนให้่ำเต้นในห้องเรียน แต่ว่าเสียดายท่านเสีย ตอนที่ดิฉันขึ้นอนุบาล๒ พอดี เนื่องจากท่านไปเหยียบไม้เสียบลูกชิ้น จึงเป็นบาดทะยัก จำได้ว่าตอนนั้นเราเสียใจเป็นอย่างมากเพราะว่าเป็นครูคนแรกที่ทำให้เราประทับใจ

ครูท่านที่สอง ก็ครูแหม่มเป็นครูประจำชั้นอนุบาล๒ ครูท่านนี้สอนให้ดิฉันกล้าแสดงออก ทำกิจกรรม ในโรงเรียนทั้งร้องทั้งเต้น

ครูท่านที่สามก็คือครูเฟ คุณครูชาวฟิลิปปินส์ที่สอนภาษอังกฤษให้ดิฉันตอนที่ดิฉันอายุ 7 ขวบ

ครูท่านที่สี่ก็คือครูต๋อย ครูพละ สมัยตอนที่ดิฉันเรียนอยู่ ป.1 เป็นคุณครูคนแรกที่สอนให้ดิฉันว่ายน้ำเป็น

ครูท่านที่ห้าก็คือครูสมศิริ ตอนที่ดิฉันเรียนอยู่ ป.3 ท่านเป็นคุณครูที่ดุมาก ใครไม่ทำการบ้าน ลอกการบ้าน ก็จะโดนทำโทษ ซึ่งสมัยนั้นเราจะโดนไม้เรียวของท่านอยู่เป็นประจำ

ครูท่านที่หกก็คือ คุณครูธีระวุฒิ ครูประจำชั้น ป.4 ท่านเป็นคุณครูประจำชั้นที่เป็นผู้ชายคนแรก ใจดี ไม่ดุ สอนวิชา สปช และ ภาษาไทย เป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราชอบในวิชาประวัติศาสตร์ จนถึงทุกวันนี้

ครูท่านที่เจ็ดคือ คุณครูพจนีย์ สอนให้วาดภาพ ตอน ป.5 ครูท่านนี้เป็นผู้จุดประกายให้ดิฉันรักงานศิลปะ

ครูท่านที่แปดคือ คุณครูดวงใจ เลิศชัยวรกุล ครูวิชาภาษาไทย โรงเรียนปทุมคงคา เป็นครูท่านแรก ของชีวิตมัธยมที่เราเริ่มเรียนกับท่าน เพราะวิชาในวันแรกของภาคเปิดเรียนห้อง1/10 คือ วิชาภาษาไทย
อีกทั้งท่านยังเป็นครูที่สอนให้เรารู้จักการเขียนเรียงความ รู้จักการใช้ภาษาไทยอย่างถูกต้อง  ถ้าท่านแวะเข้ามาอ่าน ศิษย์ก็ขออภัย เรื่องการเขียนภาษาไทย คืนให้อาจารย์เกือบหมด ลืมจริงๆ ไม่ได้ใช้นาน

ครูท่านที่เก้า คุณครูทองแถว แสงไทรย์ ครูประจำชั้น มอปลาย ที่ดูแลดิฉันมาตลอดสามปี ท่านเป็นครูท่านเดียวที่ดิฉันรัก และเคารพท่านเหมือนแม่อีกคนท่านสอนให้ดิฉันรู้จักการวางตัว การทำตัวอย่างกุลสตรี สอนให้อยู่ในกฏ ในระเบียบของสังคม

ครูท่านที่สิบ  คุณครูแฉล้ม   ธรรมโกศล ครูประจำวิชาภาษาอังกฤษ ม.4 และเป็นทั้งหัวหน้าฝ่ายปกครอง โดนท่านยึดเครื่องสำอางอยู่บ่อยครั้ง  โดนยึดกระเป๋าไปไม่รู้กี่ใบ แต่ท่านก็สอนภาษาอังกฤษสนุกมากค่ะ 


ครูที่านที่สิบเอ็ด คุณครูลิลลี่ กิตมาโนชน์ ครูสอนพิเศษ วิชาภาษาไทย เป็นครูภาษาไทยที่สอนสนุกมาก ดิฉันนั่งหน้าห้องตลอด เม้าส์กันมันส์มาก ลูกศิษย์ท่านเยอะจริง คงจำหนูไม่ได้หรอกค่ะ


ครูท่านที่สิบเอ็ด ครู พีระยา สระมาลา ครูที่รับดิฉันเข้าเรียน ในเทคนิคกรุงเทพ เนื่องจากว่าเราได้โค้วต้าเรียนดี ท่านเป็นผู้ที่สอบสัมภาษณ์และรับดิฉันเข้าเรียน

ครูท่านที่สิบสอง ครูเสรี เรืองเนตร อาจารย์ที่ปรึกษาชั้นปีหนึ่ง คณะออกแบบผลิตภัณฑ์อุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชมงคลกรุงเทพ  ที่คอยจ่ำจี้จ้ำไช เรื่องงาน สอนเทคนิคการวาดภาพ สอนศิลปะ เสียดายท่านมาเสียเมื่อสามปีที่แล้ว เนื่องจากประสบอุบัติเหตุ ท่านเป็นอาจารย์ผู้ชาย ที่มีความสามารถอีกท่านหนึ่งของมหาวิทยาลัย ขอให้อาจารย์ไปสู่ในภพ ภูมิใหม่ที่ดีกว่านะค่ะ


สุดท้ายคือครูอีกหลายๆท่าน ที่ได้สอนวิชาอาชีพ ที่ทำให้เราได้เป็นเครื่องมือที่ใช้ในการหากิน ทุกวันนี้ 




 สุดท้าย ท้ายสุด ในวันนี้ ขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย ช่วยปกปักษ์ดูแล รักษา คุณครูของดิฉันทุกท่าน ให้มีสุขภาพที่แข็งแรง ปราศจาก โรคภัย อยู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรย์ของศิษย์ต่อไป ขอบพระคุณค่ะ